Dlaczego moje dziecko mówi do siebie?

Jako rodzic jesteś sfrustrowany, ponieważ Twoje dziecko mówi do siebie.

Możesz pomyśleć, że jest to oznaka samotności, problemów psychicznych lub czegoś złego.

Możesz się zastanawiać, czy Twoje dziecko mówi za dużo, czy jest to normalne i czy powinieneś zwrócić się o profesjonalną pomoc.

Rozmowa własna, znana również jako rozmowa własna, to werbalna lub niewerbalna komunikacja z samym sobą. Specjalny przyjaciel .

Internet? Mój syn potrafi dobrze mówić!

W tym artykule wyjaśniono, dlaczego dzieci chronią się same, korzyści płynące z ochrony dzieci oraz wyzwania związane z samoobroną.

Nazwy zaczynające się na g

Czy to normalne, że dziecko mówi do siebie?

Jeśli czytasz ten artykuł, być może zastanawiasz się, czy Twoje dziecko mówi do siebie i czy jest to normalne, czy też Cię to niepokoi.

Bądź pewien, że dzieci na ogół nie przejmują się toksycznym językiem. Kiedy dzieci rosną, normalne jest, że zaczynają mówić samodzielnie, zwłaszcza jako niemowlęta.

Dzieci zaczynają ze sobą rozmawiać w wieku 2 lat, ale jest to ważny element ich rozwoju językowego i intelektualnego. Przetrwanie i mowa dają dzieciom możliwość rozwijania umiejętności językowych, wyrażania myśli i uczuć, rozwijania wyobraźni i kreatywności oraz rozwijania umiejętności rozwiązywania problemów.

Komunikacja osobista może pomóc dzieciom w rozwoju Znajdować swoje uczucia i działania. Na przykład dziecko może rozmawiać ze sobą lub czuć się przytłoczone przed rozpoczęciem nowego zadania. Rozmowa z samym sobą pomaga wykonywać zadania wygodnie i bezpiecznie.

Jednak mówienie o sobie jest normalnym i zdrowym zjawiskiem u dzieci i często jest postrzegane jako oznaka rozwijania umiejętności komunikacyjnych i pewności siebie.

Nawet jeśli widzisz, że dzieci ze sobą rozmawiają, rodzice nie muszą się martwić, ponieważ jest to normalne i pozytywne zachowanie.

Dlaczego dzieci ze sobą rozmawiają?

Jest wiele powodów, dla których dzieci ze sobą rozmawiają. Tak naprawdę wiele dzieci rozmawia ze sobą jak dorośli.

Najczęstsze powody to:

1. Ćwicz swoje umiejętności językowe

Rozmawiając ze sobą, dzieci mogą ćwiczyć i doskonalić swój rozwój językowy. Rozwijaj umiejętności mówienia i mówienia, używając nowych słów i wyrażeń.

2. magnetyczny wygląd

Zajęcia indywidualne pozwalają dzieciom wyrazić swoje myśli, uczucia i emocje w bezpiecznym i kontrolowanym środowisku. Pomaga dzieciom lepiej rozumieć i radzić sobie ze swoimi emocjami.

3. Postępuj zgodnie ze swoimi myślami i uczuciami

Dzieci mogą zarządzać swoimi myślami i uczuciami, rozmawiając o nich ze sobą. Mogą próbować nadać sens swojemu doświadczeniu lub rozwiązać trudną sytuację. Poprawia to ich samoregulację.

4. wyobraźnia i kreatywność

Komunikacja osobista pomaga rozwijać wyobraźnię i kreatywność dzieci. opiekować się dziećmi Ogień Możesz tworzyć sceny i historie, wyobrażać sobie różne sytuacje w swojej głowie i wchodzić w interakcje z dobrymi przyjaciółmi.

5. ekonomiczna kooperacja

Podobnie jak dorośli, dzieci mogą wykorzystywać pozytywny sposób mówienia do siebie, aby zmotywować się lub zwiększyć swoją pewność siebie. Możesz postawić się w stresującej sytuacji lub użyć pozytywnych słów, aby zachęcić się do rzucenia palenia.

6. czekać

Niektóre dzieci mogą mówić, aby zapamiętać ważne dla nich informacje, ale dotyczy to również większości dorosłych. Powtarzanie ważnych informacji i zadań pomaga je później zapamiętać.

Túl idős a gyermekem ahhoz, hogy egyedül beszéljen?

Nie ma górnej granicy wieku, w którym dzieci przestają mówić lub nawiązywać wyimaginowane przyjaźnie. W przypadku niektórych dzieci takie zachowanie może utrzymywać się po okresie dojrzewania. Nie ma problemu, o ile Twoja historia nie koliduje z Twoim codziennym życiem ani interakcjami społecznymi.

W rzeczywistości dobrzy przyjaciele mogą pozytywnie wpływać na wzrost i rozwój dziecka. Pomaga zarządzać myślami i emocjami, rozwija wyobraźnię i kreatywność, wycisza stres i zmiany.

Ważne jest, aby rodzice wspierali i rozumieli zachowanie swojego dziecka, nawet jeśli wydaje się ono niezwykłe lub niezwykłe. Dzieci swobodnie wykorzystują swoją wyobraźnię i rozwijają umiejętności językowe w prywatnych rozmowach.

Nie zapominaj, że dyskutuje na ten temat wielu dorosłych. Takie zachowanie często obserwuje się w dzieciństwie, ale jeśli utrzymuje się po dzieciństwie, nie ma się czym martwić.

Zapytaj ekspertów: Czy dzieci potrafią ze sobą rozmawiać?

Rozmawialiśmy z pedagogiem szkolnym Barbarą Pott o obawach jej dziewięcioletniego syna, że ​​izolacja utrudnia mu późniejsze nawiązywanie przyjaźni.

zapytaj: Mój syn nie tylko mówi do siebie, on sam opowiada historię. Kiedy oglądasz program telewizyjny lub czytasz książkę, historia zostaje w Twojej głowie i możesz ją zmienić.

Właściwie w domu nie ma problemu, ale staje się problemem w szkole. To rozgniewało dzieci i siedzących wokół niego nauczycieli. Rozmawiałem z nim, ale powiedział, że nic nie może zrobić.

Martwi się, że może przegapić ważne informacje w szkole, ale nie ma to znaczenia, bo dostaje dobre oceny. Kontynuował to przez całe życie.

Pediatra mówił, że tak, ale potem się zaczęło. To wpływa na niego społecznie A dzieci nie chcą się bawić. Wygląda dziwnie. Jedyną osobą, z którą się bawi, jest jego 6-letnia siostra. Chcę, żeby grał z dziećmi w jego wieku, ale nie chcę go w drużynie, która go nie interesuje.

Czy muszę coś zrobić, czy lekarz może to po prostu zignorować? Jeśli tak, to kiedy?

wewnętrzny: Jesteś osobą kreatywną. Nie sądzę, że chcemy zniszczyć tę kreatywność. Pomóż kierować swoim dzieckiem.

Inne dzieci zaczynają zauważać jego zachowanie, a świadomość ta rozwija się wraz z rozwojem dziecka. Czasami negatywna uwaga ze strony rówieśników może pomóc dziecku zrozumieć, co robi i przestać to robić.

9-letni chłopiec lubi bawić się ze swoją młodszą siostrą, ale musi znaleźć przyjaciół w swoim wieku, aby nie wydawał im się dziwny. Nie chcesz go skrzywdzić.

Pomóż mi wyraźnie rozmawiać z moim nauczycielem. Nauczyciele mogą wysyłać ukryte sygnały, na przykład gdy dziecko kaszle lub klepie dziecko po ramieniu. Dzięki temu Twoje dziecko będzie wiedziało, co robi, bez pokazywania innym dzieciom, co robi.

To, co powiedział pediatra, może być prawdą i Twoje dziecko będzie nadal wyrastać z tego zachowania, ale potrzebuje pomocy, ponieważ to nie koniec. Wspieraj wyobraźnię swojego dziecka, znajdując sposoby na kreatywność.

W wielu społecznościach działają dziecięce grupy teatralne, które pomagają dzieciom w wieku przedszkolnym tworzyć historie w bibliotece publicznej. Dołączenie do drużyny sportowej, grupy harcerskiej lub grupy kościelnej da ci coś innego do zrobienia, przypomni ci o dzieciach w twoim wieku i zdobędzie więcej przyjaciół.

Mikor kell aggódnia, ha idősebb gyermeke magában beszél?

Rozmowa ze sobą jest normalną i zdrową częścią rozwoju większości dzieci, ale w niektórych przypadkach może stanowić przeszkodę. Jeśli samotność zakłóca codzienne życie Twojego dziecka lub jego interakcje społeczne, lub jeśli Twoje dziecko ciągle mówi do siebie lub powtarza negatywne wypowiedzi, poszukaj profesjonalnej pomocy.

Na przykład, jeśli dziecko ma problemy w kontaktach z innymi ludźmi lub jeśli zachowuje się wyzywająco i zakłóca sytuacje społeczne, może to być oznaką poważniejszego problemu, takiego jak stany lękowe, depresja lub zaburzenie rozwojowe, takie jak autyzm. . .

czasem z dziećmi Zaburzenia uwagi, koncentracji i poliaktywności Osoba z ADHD może myśleć, że mówi do siebie, ale w rzeczywistości tłumi swoje wewnętrzne myśli i może nie być świadoma swojego zewnętrznego zachowania. Dzieci autystyczne mogą angażować się w powtarzanie, w tym mówienie, co stanowi część powtarzalnego i ograniczonego wzorca zachowania.

Należy pamiętać, że ADHD nie jest diagnozą samo w sobie, autyzm i inne zaburzenia są złożone i mają różne objawy i zachowania. Jeśli niepokoi Cię zachowanie Twojego dziecka, skontaktuj się z psychologiem dziecięcym lub pediatrą.

Jednakże rozmowa własna jest ważną częścią rozwoju człowieka i pełni wiele ważnych funkcji, w tym regulację emocji i zachowania, rozwiązywanie problemów, pamięć i wyobraźnię.

Dla większości dzieci mówienie o sobie jest normalnym, zdrowym procesem rozwoju i nie jest niepokojące, o ile nie zakłóca codziennego życia ani interakcji społecznych.