Style domów – przewodnik po stylach i epokach architektonicznych

Różne style domów są definiowane przez ich architekturę. W USA istnieje cała gama stylów domów, na które często wpływają style domów z Wielkiej Brytanii, Europy i spoza niej, a wszystkie odzwierciedlają trendy, poziom zamożności, a czasem po prostu ogólny nastrój epoki, w której zostały zaprojektowane i zbudowane.

Wszystko, począwszy od materiałów użytych do pokrycia domu, poprzez rozmiar, styl i kształt okien i drzwi, aż po nachylenie dachu i najdrobniejsze detale dekoracyjne zmieniały się i ewoluowały na przestrzeni lat.

W niektórych przypadkach spacer jedną ulicą może zaprowadzić Cię do czegoś w rodzaju interaktywnej lekcji historii, podczas której mijasz style domów, które powstały w różnych momentach czasu.

Jak sprawić, by gleba kwaśna

Oczywiście nie każdego pociąga ten sam typ projektu domu. Niektórzy ludzie są pod wrażeniem dekoracyjnych ozdobników wiktoriańskich architektów, podczas gdy inni są o wiele bardziej zachwyceni odważnymi geometrycznymi liniami budynków w stylu Art Deco.

Style domów

W tym miejscu omawiamy niektóre z najpopularniejszych stylów domów architektonicznych, które są obecnie powszechnie spotykane i wyjaśniamy cechy charakterystyczne każdego z nich. Niezależnie od tego, czy budujesz własny dom i próbujesz odtworzyć określony styl, czy przeprowadzasz projekt renowacji i chcesz wiedzieć, jak zachować autentyczność nieruchomości, nasz przewodnik jest niezbędną lekturą.

1. Styl domu Tudorów – lata 1400–1600 i 1800–1940

Dom Tudorów w Wielkiej Brytanii

Oryginalne domy Tudorów nadal można zobaczyć w wielu rejonach Wielkiej Brytanii i można je natychmiast rozpoznać po ich „czarno-białych” fasadach i uroczych, nieregularnych konturach. W USA styl Tudorów faktycznie odnosi się do odrodzenia średniowiecznego stylu projektowania domów.

Kiedy budowano domy Tudorów?

Domy Tudorów budowano w Wielkiej Brytanii w latach 1485–1603. Wielu pozostało do dziś. W USA domy w stylu Tudorów zaczęły pojawiać się w połowie XIX wieku i były budowane aż do drugiej wojny światowej.

Co sprawia, że ​​dom jest w stylu Tudorów?

W Wielkiej Brytanii, skąd narodził się ten styl, domy Tudorów były zwykle szachulcowe, co oznacza, że ​​budowano je przy użyciu drewnianej ramy wypełnionej plecionką i kiczem. Następnie „kicz” (mieszaninę gliny, piasku i łajna) pobielono, co nadało domom charakterystyczny czarno-biały wygląd. W późniejszym okresie drewniany szkielet uzupełniono cegłą.

Styl domu Tudorów – wnętrze

Inne charakterystyczne cechy obejmują:

• W niektórych przypadkach strome dachy dwuspadowe lub niskie dachy kryte strzechą;
• Wysokie, wąskie okna z ołowiowymi lampami;
• Niskie łukowe drzwi;
• Pokrycie dachu strzechą, dachówką lub łupkiem.

Styl domu Tudorów – wnętrze

W USA domy w stylu Tudorów są podobne do tego, co w Wielkiej Brytanii nazywa się „Mock Tudor”. Domy te wykorzystują elementy oryginalnych domów Tudorów i dostosowują je do współczesnego życia. Dodatki zawarte:

• Strome dachy z licznymi, zachodzącymi na siebie szczytami;
• Konstrukcja ceglana z ozdobnymi półdrewniami zaprojektowanymi na wzór drewnianych ram oryginałów.

2. Styl domu kolonialnego – XVII w. – XVIII w

Styl domu kolonialnego: drewniane budynki w Nowej Anglii

Styl domu kolonialnego obejmuje w rzeczywistości wiele różnych odmian, ponieważ czerpie inspiracje od osadników, którzy przybyli do Stanów Zjednoczonych z całej Europy.

Co sprawia, że ​​dom ma styl kolonialny?

Jeśli chodzi o amerykański styl domu, to z pewnością styl kolonialny zdobywa nagrody za największą liczbę odmian. Dzieje się tak dlatego, że osadnicy, którzy wyobrazili sobie te domy, przybyli z całego świata – z Hiszpanii i Francji, Holandii i Wielkiej Brytanii, żeby wymienić tylko kilku. To powiedziawszy, istnieją różne cechy charakterystyczne domów w stylu kolonialnym, które mogą pomóc w ich identyfikacji, takie jak:

• Symetria wszędzie – w oknach, drzwiach, kolumnach, a nawet w architekturze krajobrazu;
• Forma kwadratowa lub prostokątna;
• Dwie kondygnacje, czasem dwie i pół;
• Portyk lub częściowo zadaszone drzwi wejściowe;
• Okiennice;
• Kominy duże lub podwójne.

Kiedy budowano domy w stylu kolonialnym?

Był to styl obejmujący kilka dziesięcioleci, począwszy od XVII wieku i trwający aż do XIX wieku.

Warto zauważyć, że w ciągu pierwszych kilkudziesięciu lat XX wieku w Ameryce nastąpiło odrodzenie stylu kolonialnego – wraz z Domy w stylu Cape Cod pozostał popularny aż do zakończenia II wojny światowej. Tym razem jednak były one zazwyczaj większe, czasami miały znaczną drugą kondygnację i nieco więcej ozdób (w tym wszechobecny obecnie biały płot).

Jakie są różne typy domów w stylu kolonialnym?

Brutalistyczny projekt wnętrz

Istnieje wiele odmian domy w stylu kolonialnym , a wszystko to odzwierciedlało wpływy regionów, z których pochodzili osadnicy przybywający wówczas do Stanów Zjednoczonych. Oto kilka z najbardziej znanych.

Styl brytyjskiego domu kolonialnego

Jest to najpopularniejszy typ domu w stylu kolonialnym w USA. Brytyjski styl kolonialny zazwyczaj składa się z kwadratowej, symetrycznej formy, dużego, centralnego komina i wielu okien.

Brytyjski styl kolonialny jako całość można w rzeczywistości podzielić na kilka odmian, w tym styl domu Saltbox (z dachami solnymi) i stylu gruzińskim, o czym później.

Francuski dom w stylu kolonialnym

Styl ten, powszechnie spotykany w Kanadzie, na terytorium Luizjany i w delcie Mississippi, na obszarach skolonizowanych przez Francuzów, ma kilka charakterystycznych cech. Domy te najczęściej mają kształt prostokąta i mają czterospadowe dachy z dużymi zwisami wspartymi na drewnianych kolumnach.

W tego typu architekturze kolonialnej główną rolę odgrywają owinięte wokół werandy, podobnie jak francuskie drzwi i zewnętrzne chodniki zastępujące wewnętrzne korytarze. Domy te często budowano na podwyższonych platformach, co było sposobem na poruszanie się w gorącym, wilgotnym klimacie tych obszarów.

Gruziński styl domu

Swoją nazwę wziął od czterech królów Jerzego, którzy rządzili Anglią jeden po drugim od 1714 do 1840 roku i pod silnym wpływem architekta Sir Christophera Wrena, gruziński styl kolonialny charakteryzuje się dwuspadowymi lub czterospadowymi dachami lukarnowymi, silną linią symetrii, podwójną lub sparowaną kominy, portyki, łuki, kolumny i inne „klasyczne” elementy, takie jak frontony i okna z wieloma szybami. Wewnętrznie symetria jest kontynuowana, z centralnym korytarzem i wydatnymi schodami.

Holenderski dom w stylu kolonialnym

Holenderski dom w stylu kolonialnym

Bardzo charakterystyczny dzięki szerokiemu, dwuspadowemu dachowi, który zmienia nachylenie z szerokiego i płaskiego u góry do prawie pionowego – często nazywany jest dachem „przeszywanicowym” lub „stodołowym”. Powszechne są wąskie lukarny, podobnie jak dwa kominy - po jednym na każdym końcu domu.

Do ich budowy powszechnie używano cegły i kamienia, podobnie jak drzwi stajni (obecnie znane również jako drzwi holenderskie), brak dekoracji i detali oraz układ wewnętrzny obejmujący tylko jedno pomieszczenie głębokości i dwa lub trzy pokoje szerokie.

Hiszpański dom w stylu kolonialnym

Ten styl jest powszechny na Florydzie, w Kalifornii i na całym południowym zachodzie, a mianowicie w obszarach Ameryki, w których osiedlili się Hiszpanie. Domy te, zbudowane z grubych, pokrytych sztukaterią ścian, zaprojektowano tak, aby nie przepuszczały ciepła.

W związku z tym charakteryzują się minimalną liczbą małych okien i niskimi dachami, które często mają głębokie, prawie poziome okapy, które tworzą długie zewnętrzne ganki wsparte na drewnianych słupkach, tworząc zacienione obszary wokół domu. Czerwony dach z dachówek beczkowych jest koniecznością, podobnie jak drzwi i okna z ciemnego drewna.

3. Styl domu w Cape Cod – lata 1700–1800

Styl domu z Cape Cod

Postrzegany przez wielu jako jeden z najbardziej archetypowych stylów domów w Ameryce, styl Cape Cod charakteryzuje się prostotą, praktycznością i symetrią – a wszystko to w oczach wielu ludzi tak się składa, że ​​tworzy jeden z najbardziej estetycznych domów style wokół.

Co sprawia, że ​​dom przypomina Cape Cod?

Często postrzegany jako forma stylu domu kolonialnego ze względu na powiązania z brytyjskimi kolonistami. Cechy wyróżniające ten styl obejmują:

• Projekt składający się z jednego lub pół piętra (dodatkowa połowa historii została dodana później);
• Skośne lukarny osadzone w linii dachu;
• Dach dwuspadowy o średnim nachyleniu;
• Mały ganek – czasami w ogóle go nie ma;
• Wystająca linia dachu rozciągająca się na szerokość domu;
• Komin centralny;
• Silna symetria;
• Stosowanie lokalnych materiałów, często drewnianych desek szalunkowych, gontów, łupków lub kamienia;
• Okna skrzydłowe lub wieloszybowe po obu stronach drzwi wejściowych.

Kiedy zbudowano pierwsze domy w Cape Cod?

Ten styl architektury był inicjatywą brytyjskich kolonistów przybywających do Cape Cod w stanie Massachusetts w XVII wieku. Wzorowano je na prostych domach z muru pruskiego, które brytyjscy osadnicy pozostawili w swojej ojczyźnie.

Styl ten szybko rozprzestrzenił się na inne małe miasteczka w Nowej Anglii i przetrwał aż do połowy XIX wieku.

Jak określić termin terminu

4. Styl domu gruzińskiego – lata 1714-1800

Gruziński styl domu

Wspaniały, prosty i symetryczny, z silnymi wpływami klasycznymi – gruziński styl domu jest dla wielu jednym z najbardziej poszukiwanych i rozpoznawalnych ze wszystkich stylów domów.

Co sprawia, że ​​dom ma styl gruziński?

W Wielkiej Brytanii, skąd wywodzi się ten styl, domy gruzińskie są często dość łatwo rozpoznawalne dzięki szeregowi charakterystycznych cech, w tym:

• Dziwne zamurowane okno (było to spowodowane podatkiem okiennym obowiązującym w latach 1696-1851);
• Wiele historii – często trzy do czterech historii;
• Wysokie okna skrzydłowe z dużą ilością mniejszych szyb - powszechne były również wzory wachlarzowe i łukowe;
• Mniejsze okna prowadzące na trzecie lub czwarte piętro – które w większych domach miało służyć jako kwatery służby;
• Symetryczna obudowa;
• Fronty sztukateryjne, często malowane na biało. Cegła była również szeroko stosowana – czasem w całym domu, czasem tylko na górnych piętrach;
• Elementy klasyczne, takie jak kolumny, portyki i frontony;
• Dach czterospadowy – często częściowo ukryty pod attyką;
• Sparowane kominy po obu stronach domu;
• Często można się do niego dostać po schodach nad piwnicą lub piwnicą (w której mieściłaby się kuchnia i pomieszczenia usługowe).

W Stanach Zjednoczonych cechy charakterystyczne są bardzo podobne do tych w Wielkiej Brytanii, czerpiąc silnie z wpływów brytyjskiego architekta Sir Christophera Wrena.

Kiedy budowano domy w stylu gruzińskim?

Okres gruziński trwał od 1714 do 1830 roku, kiedy to Anglią rządziło czterech kolejnych królów Jerzego (od Jerzego I do Jerzego IV).

Okres regencji odnosi się konkretnie do czasu, gdy Jerzy IV (książę regent) przejął władzę od „szalonego” Jerzego III.

W USA styl domu Georgain często zalicza się do kategorii kolonialnej i był stylem najbardziej rozpowszechnionym w XVIII wieku.

5. Styl domu wiktoriańskiego – lata 30. XIX w. do 1901 r

Wiktoriański styl domu

Wiktoriański styl domu jest bardzo rozpowszechnionym stylem zarówno w USA, jak i Wielkiej Brytanii. Jest to styl, który w ciągu długiego okresu swego istnienia miał wiele wpływów i faktycznie łączy w sobie szereg stylów odrodzenia.

W Stanach Zjednoczonych architektura wiktoriańska składa się z szeregu stylów architektonicznych. Należą do nich Drugie Cesarstwo, Stick-Eastlake, Folk Victorian, Queen Anne, Richardson Romanesque i Shingle. W tym czasie w USA budowano także domy w stylu neogotyckim i włoskim.

Podobnie w Wielkiej Brytanii wczesne domy wiktoriańskie wykazują wpływy poprzedzającego go okresu regencji, chociaż w latach pięćdziesiątych XIX wieku dominował bardziej wyszukany styl włoski. Mniej więcej w tym czasie wprowadzono również styl neogotycki, wraz ze wzrostem ogólnego bogactwa i umożliwieniem uzyskania bardziej ozdobnych detali. W tym okresie naśladowano także style odrodzenia królowej Anny, elżbietańskiego i Tudorów.

Kiedy powstały pierwsze domy wiktoriańskie?

W Wielkiej Brytanii domy wiktoriańskie budowano, być może oczywiście, za panowania królowej Wiktorii, w latach 1837–1901. W okresie wiktoriańskim w Wielkiej Brytanii miał miejsce coś w rodzaju boomu mieszkaniowego w wyniku wzrostu populacji, a także rewolucji przemysłowej, co oznacza, że ​​wiele brytyjskich przedmieść jest pełnych domów tego stylu.

W Stanach Zjednoczonych architektura wiktoriańska zwykle odnosi się do stylów domów zbudowanych w latach 1860–1900.

Jakie są cechy domu wiktoriańskiego?

Ze względu na szeroką gamę stylów, które obejmuje architektura wiktoriańska, czasami może być nieco trudne zdefiniowanie konkretnych cech charakterystycznych tamtych czasów. Istnieją jednak pewne cechy, które domy zbudowane w tamtej epoce zarówno w USA, jak i Wielkiej Brytanii mają zazwyczaj wspólne, w tym:

• Cegła wzorzysta lub kolorowa (cegły często układano w układzie cegły flamandzkiej, gdzie nagłówki i nosze są naprzemiennie);
• Wysokie dachy spadziste;
• Drzwi wejściowe po jednej stronie fasady, a nie centralne;
• Rzeźbione lub dekoracyjne drewniane deski barkowe;
• Ozdobne detale dachu, takie jak zwieńczenia lub rzeźbione ozdoby;
• Dachy łupkowe były powszechne, chociaż na niektórych obszarach używano również ozdobnych dachówek glinianych;
• Werandy – werandy były oznaką statusu, więc im bardziej wyszukane, tym lepiej;
• Okna skrzydłowe i wykuszowe;
• Kamienie daktylowe (często nad drzwiami wejściowymi);
• Łukowe okna i witraże w bardziej wyszukanych domach.

W USA funkcje są podobne, ale mogą również obejmować:

• Trzy lub więcej historii;
• Strome dachy;
• Wieże, wieżyczki i lukarny.

Jaka jest różnica między domami edwardiańskimi i wiktoriańskimi?

Okres edwardiański trwał od 1901 do 1910 roku – był więc dość krótki. W przeciwieństwie do architektury wiktoriańskiej, wpływy Ruchu Sztuki i Rzemiosła zaczęły się ujawniać, co oznaczało przyjęcie prostszego, bardziej oszczędnego podejścia.

Domy edwardiańskie były zwykle szersze i bardziej przyziemne niż wiktoriańskie i często się pojawiały:

• Czerwona cegła;
• Werandy z drewnianymi podporami;
• Elementy okładziny typu Mock-Tudor na piętrze.

Innym przykładem domów zbudowanych w Wielkiej Brytanii w tym okresie są domy w stylu Cape Dutch, jak piękny przykład poniżej.

Dom w stylu holenderskim przylądkowym

sushi w ciąży

6. Styl domu rzemieślniczego – lata 1900-1930

Dom w stylu rzemieślniczym

Jak to często bywa, jeśli chodzi o trendy architektoniczne, styl domu rzemieślniczego stanowi całkowity kontrast w stosunku do wiktoriańskiego stylu architektonicznego, z którego pochodził, wolny od niepotrzebnych dekoracji i wyszukanych dodatków i pod silnym wpływem ruchu Arts and Crafts w Wielkiej Brytanii, który pod wpływem Styl domu sztuki i rzemiosła .

Co czyni dom rzemieślniczym w stylu?

Kompaktowy, prostokątny i wpasowany w otoczenie, klasyczny dom w stylu rzemieślniczym powinien być wolny od niepotrzebnego zamieszania. Wygląd można zdefiniować na podstawie kilku wspólnych cech, w tym:

• Dachy dwuspadowe o niskim nachyleniu wsparte na odsłoniętych krokwiach lub wspornikach;
• Głęboko zwisające okapy;
• Szerokie ganki frontowe wystające poza główną linię dachu;
• Przysadziste, często zwężające się kolumny podtrzymujące dach;
• Okna podwójnie zawieszane z wieloma szybami;
• Częściowo przeszklone drzwi wejściowe;
• Lukarny na pierwszym piętrze;
• Materiały naturalne, takie jak drewno, kamień i cegła (często wykonane ręcznie);
• Pokrycie dachu gontem.

Kiedy budowano domy w stylu rzemieślniczym?

Styl domu rzemieślniczego pojawił się po raz pierwszy w USA – a zwłaszcza w południowej Kalifornii – na samym początku XX wieku i cieszył się popularnością aż do lat trzydziestych XX wieku.

Styl wziął swoją nazwę od magazynu założonego przez Gustava Stickleya, redaktora Rzemieślnik magazyn i projektant mebli, który był szczególnie zakochany w Ruchu Sztuki i Rzemiosła.

Ze względu na fakt, że ten styl był tak powszechnie stosowany w mniejszych domach w południowej Kalifornii, bardziej kompaktowy styl rzemieślniczy stał się powszechnie nazywany „bungalowem kalifornijskim”.

7. Styl domu Art Deco – lata 20. do 40. XX wieku

Styl domu Art Deco

Architektura Art Deco charakteryzuje się bardzo charakterystycznym stylem, charakteryzującym się mocnymi geometrycznymi kształtami, motywami i odważnymi kolorami. Powstał na Międzynarodowej Wystawie Nowoczesnej Sztuki Dekoracyjnej i Przemysłowej w Paryżu w 1925 roku. Kolekcja młodych projektantów i artystów z całego świata chciała stworzyć nowy, współczesny styl, inny niż wszystko, co było wcześniej.

Art Deco jest często mylony z formą architektury modernistycznej, ale w rzeczywistości był krytykowany przez wielu modernistycznych architektów, takich jak Le Corbusier i Mies van der Rohe – obaj cenili funkcjonalny, czysty design – jako wulgarny i nadmiernie upiększony.

Co sprawia, że ​​dom ma styl Art Deco?

Jest to dość łatwy do rozpoznania styl domu dzięki odważnym pomysłom jego założycieli. Cechy, na które należy zwrócić uwagę, obejmują:

• Eleganckie, liniowe, poziome i prostokątne oraz dobrze zdefiniowane linie;
• Zarys schodkowy, w którym ściany są stopniowo odsunięte od siebie;
• Na zewnątrz tynk, beton, cegła szklana;
• Motywy egzotyczne i klasyczne – zwróć uwagę na kultowy motyw rozbłysku lub wschodu słońca;
• Dachy płaskie z attykami;
• Okna w ciągłych pasmach - często owijające się lub zakrzywione wokół boków domu;
• Popularne były ościeżnice metalowe i szprosy do okien;
• Zakrzywione ściany połączone z prostymi formami;
• Balkony nie były rzadkością – wykorzystywano płaskie dachy;
• Elementy geometryczne.

Kiedy budowano domy w stylu Art Deco?

Wnętrze w stylu Art Deco

Architektura Art Deco przeżyła prawdziwy rozkwit w połowie lat dwudziestych XX wieku i przetrwała do wczesnych lat trzydziestych XX wieku. Jego wpływy widać zarówno w budowanych wówczas domach, jak i w wielu budynkach komercyjnych, takich jak drapacze chmur (np. Chrysler Building) czy kultowy budynek Hoovera na Ealing w Anglii.

8. Styl domu ranczo – lata 20. – 70. XX w

Styl domu ranczo

Jeden z najbardziej płodnych stylów domów amerykańskich, wywodzący się z hiszpańskiej architektury kolonialnej. domy w stylu ranczo są natychmiast rozpoznawalne dzięki długim, przylegającym do podłoża profilom i niskim dachom.

Styl rancza zaczął pojawiać się po raz pierwszy pod koniec lat dwudziestych XX wieku, a jego popularność naprawdę wzrosła od lat czterdziestych XX wieku do lat siedemdziesiątych XX wieku, kiedy stał się popularnym stylem wśród powojennej klasy średniej oferującym atrakcyjny, łatwy i niedrogi styl domu do wybudowania.

Styl ten wyróżnia się otwartymi przestrzeniami, które nadają wyluzowany, nieformalny charakter. Był szczególnie popularny w regionie Pasa Słońca w USA, wzdłuż jego południowego poziomu, chociaż styl ten został przyjęty także w wielu innych obszarach.

Co sprawia, że ​​dom przypomina ranczo?

W przeciwieństwie do innych stylów architektonicznych domów, takich jak wiktoriański i gruziński, nie ma ustalonych okresów, które określają, czy dom jest w stylu ranczo. Chociaż pod koniec XX wieku wypadł z łask jako styl architektoniczny, jest to styl coraz bardziej poszukiwany przez współczesnych właścicieli domów, zarówno w USA, jak i w Wielkiej Brytanii. Wszyscy szukają czegoś w tej łagodnej, przesiąkniętej słońcem atmosferze, która idzie w parze ze stylem.

Istnieje jednak kilka cech charakterystycznych, które decydują o stylu rancza w domu, w tym:

• Konstrukcja jednopiętrowa;
• Głębokie, wystające okapy – pierwotnie zaprojektowane w celu zwalczania przegrzania;
• Długie werandy;
• Niskie połacie dachów – oraz dachy dwuspadowe, dwuspadowe lub czterospadowe;
• Układy na planie otwartym;
• Przestrzenie przesuwanych szklanych drzwi otwierających się na duże tarasy lub werandy, wraz z dużymi stałymi oknami;
• Prosta paleta materiałów okładzin zewnętrznych, w tym sztukateria lub tynk, drewno, kamień i cegła;
• Okiennice;
• Sklepione sufity z odsłoniętymi drewnianymi belkami;
• Albo w kształcie litery L, w kształcie litery U, albo w formie asymetrycznej;
• Duży garaż przynależny.

Jakie są różne rodzaje stylów domów ranczo?

Wraz ze wzrostem popularności domów w stylu ranczo, zaczęły one pojawiać się w różnych postaciach, w odpowiedzi na potrzeby właścicieli, miejsce, w którym zostały zbudowane, budżet i powierzchnię.

Styl kalifornijskiego rancza

Przez wielu postrzegany jako oryginalna forma domów w stylu ranczo, zaprojektowany po raz pierwszy przez architekta Cliffa Maya. Zostały zaprojektowane tak, aby się rozciągać i wtapiać w kalifornijski krajobraz. Znane z układów w kształcie litery L lub U i centralnych dziedzińców.

Podniesiony styl domu ranczo

Ile waży 2 -latek

Dwupiętrowe rancza, często budowane w odpowiedzi na pochyłą działkę na zboczu wzgórza. Schody, zwane także domami z dzielonym wejściem, witają każdego, kto przechodzi przez drzwi wejściowe prowadzące na górną i dolną kondygnację (lub piwnicę).

Dwupoziomowy dom w stylu rancza

Chociaż na zewnątrz wyglądają one jak mieszkania jednopiętrowe, wewnętrznie przestrzenie są podzielone półklatkami schodowymi. Drzwi wejściowe prowadzą do głównej przestrzeni mieszkalnej, jadalni i kuchni, natomiast po jednej stronie układu połowa schodów prowadzi do sypialni, a druga prowadzi w dół do dodatkowej przestrzeni mieszkalnej.

Styl podmiejskiego rancza

Domy te były bezpośrednimi potomkami rancza kalifornijskiego – prostsze, mniejsze modele, które opierają się na tych samych koncepcjach życia na otwartym planie i łatwego dostępu na zewnątrz. Często budowane są na płytach betonowych.

Styl domu na ranczu Kopciuszka

Czasami nazywane Ranczami Storybook, są to domy w stylu rancza z nieco bardziej uroczym urokiem – od szyb w kształcie rombów po nierówne dachy, te domy mają wyglądać, jakby zostały wyrwane z kartek bajki.

W jakim stylu domu najbardziej chciałbyś mieszkać?